İnsanlığımızı Yitirmek Üzereyiz!!

Yıllar ilerledikçe; insanlığın daha iyiye gitmesi gerekirken her gün gelecek diğer bir günü aratmaktadır.

Nasıl aratmasın?

Bakın ne hallere geldik:

Aynı Allah’a ve aynı kitaba inanan insanlar birbirlerini boğazlıyorlar,

Aynı ülkede ve aynı coğrafyada yaşayan insanlar birbirleriyle savaşıyorlar,

Siyasiler taraftar kazanmak uğruna değerleri hiçe sayıyorlar, liderler putlaştırılmış,

Toplum ayrışmış; benim kötüm senin kötünden daha iyidir der hale gelmiş,

Bazı yazarlar sabah yazdığını akşam tersine yazıyor,

Aydın dediklerimiz Aydın havasından başka bir şey bilmiyor ve çalmıyor,

Okumak yerine internette seyretme alışkanlığı hâkim olmuş, gençler deseniz sabaha kadar internet, akşama kadar uyku,

Aynı apartmanda komşu doktor; kanser tedavisi gören bitişik dairedeki komşusuna beş dakikasını ayırıp hatırını sormuyor,

Hizmetimizi yapan kapıcımıza nasılsın demek yerine hep kolay gelsin diyoruz,

Üniversitelerimizin üzerine ölü toprağı serpilmiş; bilimsellikten ziyade filmsellik peşindeler. Defolu profesörler çoğalmış; kadrolar deseniz baldız bacaklara has,

Hayvanlar soğuktan ve açlıktan ölüyor; kimsenin umurunda bile değil,

Bazı televizyon kanalları; On Sekiz yaşında bir keser sap olmamış bay ve bayanları yıllarca esir almış sözüm O’na evlendirme peşinde. Bazıları yayınladıkları dizilerle kimin eli kimin cebinde,

Trafik kazası oluyor; kurtulan yaralının cebini karıştırıyor,

Kadın; ölmüş babasının maaşını alabilmek için boşanıyor ve kocası ile eskisinden daha mutlu bir hayat sürüyor,

Anne ve babalar huzurevlerinde; geri alınanlar ise maaşlarına ihtiyaç duyulmasından,

Günde Dört Milyon ekmek çöpe gidiyormuş; kimin umurunda,

Kardeş kardeşin evinde bir tas çorba içemez hale gelmiş,

Bakalım nereye kadar; bu günleri de aramayalım da.

Sevgi ve Saygılarımla