DÜNYANIN KÖR KUYULARI

Karanlık.... Karanlık.... Karanlık.....

Dünyanın başıda sonuda karanlık . Elini uzatsan yok Haktan başka hakiki tutan, takılsa ayağın yok "olsun " değip kaldıran, bağırsan,ağlasan, haykırsan yok Haktan başka sesini duyan. Çünkü burası dünya küçük harflerle, kısık sesle söylesende sadece onun sesi yükselir: D-Ü-N-Y-A

 

"Kefenin cebi yok ki..." diye başlayan cümleyi bir çok kez duymuşuzdur, kullanmışızdır. Peki hiç düşündükmü madem kefenin cebi yok, madem ölüm hak neden bu hengame, neden bu karkaşa, neden bu gürültü, neden bu savaş?????  Savaşarak kazandığınız parayı pulu, malı mülkü koyacak bir cep yok kefende ama yaptığımız iyilik ve kötülükleri yazan bir Melek ve bunların hesabını sorup ceza ve mükafatını verecek olan bir Allah var. İşte tam da burada başlıyor insan kör kuyuya düşmeye tam da bu hakikati unutmaya başladığı an kayıyor ayağı kuyuya, dünyanın cazibesine meylettiği an kuyuya düşmek sorunda kalıyor mahlukat........

Öyle  meylettiriyor ki dünyanın kuyuları insanı kendisine. Çiçeklerle bürünmüş bir saksı misali, dışı süslümü süslü içi bomboş bir çok nesne gibi....

Bu böyledir insan yanlışı yaparken değil yaptıktan sonra pişman olur çünkü zehirli baldır yanlış tatlı gibi görünür ama zehirler insanı. Haramlar da öyledir sırf yasak olduğu için daha cazip görünür insana ve insan nefsine hakim olamadığı sürece düşer o kuyuya, kuyu karanlıktır karanlık olmasına ama bi o kadarda derindir, derindir ki insan kurtulmak istesede daha çok derine batar çünkü nefis taşır ya mahlukat nefiste ister ki hep yanlışı hep kötüyü......

İnsan bir yanlışlık yaptımı devamı çorap söküğü gibi gelir. Hani " bi kereden bişey olmaz !" nidaları varya işte asıl bir kereden çok şey olur. O bir kere seni kör kuyulara atar, çıkmaz sokaklara sokar, hatalara meylettirir, cehennem bahçelerini cennet gösterir. Kuyuya düşmek kolaydır, çıkabilmek zor, düşmemek ise maarifettir.

Ya Eyyühe'l İnsan (Ey Unutan) bilmezmisin ki Dünya handır, ömür dediğin bir ağacın gölgesinde oturup gidecek kadar bir zamandır. Unuttun mu unutan varlık! dünya kuyudur, karanlıktır,yalandır....

Hangi geçici güzellik nefsine hoş geldi? Hangi ölümlü varlık ölümsüzcesine kendine meylettirdİ? Ki sen seni yaratanı unutmuşcasına yaşamaya başladın, sen ki sana verilecek olan cenneti unutmuş gibi davranmaya başladın. Ayağın kaymakta dünyanın kör kuyularına.

Ey insanoğlu hesap vakti yaklaşmakta!!!

İlahiyatcı Hanım