Sevgili anne ve babalar siz siz olun; çocuklarınızı küçük yaşta ilgi duyduğu herhangi bir enstrümanı kullanmaya teşvik edin, hatta zorlayın. Bu hem onların ruhunun gıdası olacak hem de toplum içerisinde kendilerine bir saygınlık ve prestij kazandıracaktır.
Hatta gereksinim duymaları halinde bu yetenekleriyle geçimlerini bile sağlayabileceklerdir. Yapılan araştırmalarda; Nota eğitiminin insanlar üzerinde sabır alışkanlığını ve ruh zindeliği kazandırdığı da kanıtlanmıştır.
Çocukluğumda televizyonun henüz icat edilmeyişi; radyonun da sınırlı yayın yapması ve parasızlıktan; pil ömrünün sadece haber programlarına saklanması nedeniyle bizim tek eğlence kaynağımız düğünlerdi. Ben mahallemizdeki tüm sokak düğünlerine katılır burada çalıp söyleyen mahalli sanatçıları büyük bir dikkat ve hayranlıkla izlerdim. O yıllarda isterdim ki; bir bağlama çalmayı öğreneyim.
Maalesef; büyüklerimiz okumazsın, içkiye alışırsın hatta çalgıcı mı olacaksın diye azarlayarak bu duygu ve arzularımızı bastırdılar. Bu yüzden; çok arzu ettiğim halde bir bağlama çalmayı öğrenmek o yaşlarda kısmet olmadı. Ancak ben bu bastırılmış arzumu kırkından sonra kırdım. Her ne kadar bağlama elimde göğsümü gere, gere evime giremesem de.
Asistanlık yıllarımda Hacettepe Üniversitesi Türk Halk Müziği etkinliğinde bağlama kurslarına katıldım. Kırkından sonra saz çalmayı öğrendim. Bu pek de kolay olmadı ama geçmişteki bastırılan bu özlem ve duygu bende bu başarıyı zor da olsa sağladı.
Bizim zamanımıza göre şimdi gençler çok şanslı; en azından bizim duyduğumuz eleştiriler yok ve olanaklar da hayli yoğun. Bu yaz tatilinde çocuklarınıza bir iyilik yapın; müziğe teşvik edin.
Günün yorgunluğunu; bağlamada çalınıp söylenen bir türküyle atmanın dışında bir terapiye şahsen ben rastlamadım.
Sevgi ve Saygılarımla
YORUMLAR