Genel olarak erkeklerin kadınları katlettiği bir konu gündeme geliyor. Bana göre bunların asıl başını çeken konu ise ekonomik sıkıntılar, aile geçimlerine intikal ediyor ve ekonomik geçimsizlik aile geçimsizliğine gittiği görülmektedir.
Evlenmek güzel bir durum, ama aile sorumluluğu ve geçimini üstlenemeyeceksen evlenmeyeceksin kardeşim. Sevdim ve aşık oldum lafları gelip geçici bir safsatadır. Önce hayatı nasıl idame ettiririz buna bakmak ve buna göre yuva kurmak lazım.
Eskiden 18 ve 22 yaş arası evlenmelisin yoksa bekar kalmışın derlerdi. Tabi bunlar bizim gençliğimizdeki olaylar ve yapılan evliliklerdi. Kimse ne iş görüyorsun, mesleğin var mı demiyor, kızla oğlan birbirini sevmiş anne ile babaya okey kalır durumdayız.
Ben öğrenci iken rahmetli anam bana dedi ki, “ Erdoğan seni evlendireyim ölmeden mürüvvetini göreyim” dedi. düşündüm dedim k, “ anam nasıl geçineceğiz, yarın siz ölseniz bize kim bakacak? Siz ölünce bizim yuvamız bozulur” demiştim anamda geri adım attı.
Dolayısı ile geçim sıkıntıları ve cicim ayları geçince kavgalar başlıyor. Ondan sonra bir kaç tane çocuk senindi benimdi diye kavgalar başlarken, yok sen beni ben seni aldatıyorum konusuna giriyor ve ardından cinayet olayları başlıyor.
Kardeşim geçinemiyor ve anlaşamıyorsanız ayrılacaksınız. Bu dünyanın sonu değil, neden sokak ortasında kadına kurşun sıkıp hayatına mal oluyorsun? Evlendiğin gibi boşanmasını da adam gibi bileceksin, meseleyi gurur meselesi yapmayacaksın.
Ayrıldı isen sen de ilsin eşin de yabancı oluyor. Konuyu gurur meselesi yapıp cinayet işlemenin bir anlamı yok. Kimse kimsenin canını yaratmadı, herkesi yüce Rabbım yarattı. Bunun birde diğer sebebi de inanç eksikliğimizden kaynaklanıyor.
Ha burada kabahat tamamen erkeklere ait mi? elbet de değil, kadında kadınlığını bilip çenesini çekerek bir kenarda oturacak. Adamı tahrik edici sözlerden uzak duracak, yoksa sonu çok kötü olacak olaylara sebep olmayacaksın.
Geçimsizlik ve tartışma elbet de her ailede olmaktadır, ama konuyu büyütmeden orta yol bulunarak işi tatlıya bağlamak lazım. Biri öfkeli ise diğeri sessiz kalacak ve cevap verilmeyince ister istemez karşı tarafta mecburen susacak.
Ama biz ne yapıyoruz yüz yüze bakacak bir şey bırakmadan ağzımıza gelen lafı ediyoruz. Sonrada yüz yüze bakmaya çalışıyoruz, yüzüne bakmayacağı söz ve laftan kaçınmak bir geçim yoludur, yoksa bu böyle devam ederse yüz yüze bakamayız geçimde olmaz.
Yani ülkemizde ve şehirlerimizde cinayetler her geçen gün artmaktadır. Aile içi şiddet ve cinayetler son bulmalı, her şeyi güzellikle halledilmelidir. Efendim iş işten geçtikten sonra pişmanım demek kimseye bir fayda etmez. Sen ceza evine ölen ise kabre gitti, ya geride kalan o masum yavrular ne olacak? Ne olacak sokak çocukları olmaya adaydırlar ve bunların vebalini kim verecek? Lütfen kırmadan dökmeden ayrılacaksak ayrılalım ama cana kıymayalım.
Yorumlar
Kalan Karakter: